Op mijn 9-jarige leeftijd sloot ik mij aan bij de jeugdwerking van Rabobank, te Sas-Van-Gent (de categorie miniemen bestond namelijk toen nog niet). Wekelijks reden wij 2 à 3 keer naar Nederland om daar te trainen/wedstrijdjes te rijden (onder de noemer "dikke banden race"). Ik reed gedurende 3 jaar bij onze Noorderburen en kon daar naast tal van mooie ereplaatsen ook mijn allereerste overwinning optekenen, in de mosselgemeente Yerseke (zal ik nooit vergeten).
Naarmate het jaar waarin ik 12 zou worden (en dus ook bij de aspiranten mocht gaan koersen) naderde, keek ik uit bij welke club ik eventueel terecht zou kunnen.
Het toeval geschiedde dat ik via mijn toenmalige sportleraar een briefje kreeg met daarop de tekst: Heb je zin om je aan te sluiten bij een wielerclub? Kom dan bij De Sprinters Malderen.
Ik twijfelde geen seconde en een goede week later was ik reeds aangesloten bij de club. Achteraf hoorde ik dat ik de enigste was die had geantwoord op de door Gilbert Mertens en André De Boeck verstuurde briefjes (ruim 400). Zo begon dus ook mijn geschiedenis bij deze club. We noteren het jaar 2000.
Van reeds bij het begin voelde ik mij reeds thuis en waren er al reeds hechte vriendschappen. Ik zal nooit de talrijke leuke stages vergeten alsook de trainingstochtjes op en rond de piste van Elewijt.
Hoewel het mijn eerste koersen in België waren, stond ik als 12-jarige reeds goed mijn mannetje. Ik reed in geen enkele wedstrijd buiten de top-3, kon 5 wedstrijden winnen (waaronder PK) en werd onder meer 3de op het BK. Ik klopte toen regelmatig mannen die nu het mooi weer maken bij de profs (Van Stayen, Van Dousselaere, Ghyselinck etc..).
Ook als 13-jarige begon ik mooi, 2 overwinningen (waaronder terug PK) en 3 2-de plaatsen stonden na 5 wedstrijden reeds op mijn palmares. Jammer genoeg werd ik kort daarna ziek en werd er klierkoorts vastgesteld. Dit legde het vervolg van het seizoen volledig lam en ook als 14-jarige kon ik slechts 1 keer winnen en slechts een paar podium plaatsen.
Als nieuweling bleef ik de kleuren van Malderen verdedigen en kon na een harde winter een mooi eerste jaar afleggen, 20 top-10 plaatsen waaronder 7de op het BK en 2 x 7de op het PK.
Het jaar daarop was achteraf bekeken mijn mooiste jaar ooit. Ik reed toen 35 maal bij de eerste tien, waaronder 20 podiumplaatsen en 6 overwinningen.
.jpeg)
Deze prestaties bleven niet onopgemerkt en zo kon ik het jaar daarop de overstap maken naar het Victaulic-ABBS cycling team. Hier kwamen beloftevolle renners uit zoals Dries Vanderginst, Michiel Van Aelbroeck, Dimitri Claeys, Klaas Sys etc... Ook bij de junioren kon ik meteen goed mee en al vrij vroeg op het seizoen kon ik 2 overwinningen bijschrijven op mijn palmares (zo klopte ik nog steeds Van Stayen in de sprint). Jammer genoeg kende ik ook nu lichamelijk leed en moest ik in het midden van het seizoen een maand aan de kant wegens de "Bof". Een kinderziekte die soms jongvolwassenen treft. Ook dit seizoen eindigde dus, buiten enkele ereplaatsen in de laatste weken van het seizoen, in mineur.
Doch was mijn sterke seizoenshelft reeds opgevallen bij andere clubs en kon ik aansluiten bij de jongerenwerking van Omega-Pharma, bij Bodysol Cycling team Menen.
Door een mindere winter, kon ik van bij de start van het seizoen geen grote resultaten voorleggen, maar naarmate de zomer naderde kon ik ook reeds vlot 2 keer winnen en behaalde in enkele grote wedstrijden mooie ereplaatsen. Jammer genoeg kreeg ik ook dit seizoen mijn portie pech, na eerste een goede griep te hebben gehad, diende ik mijn seizoen vroegtijdig af te breken door hevige rugklachten.
Zo zette ik mijn eerste stappen in de wereld van de karting. Een microbe die ik dus op latere leeftijd leerde ontdekken. Gedurende de afgelopen twee jaar reed ik al enkele endurance-races mee (2 uur, 4 uur, 6 uur en zelf 12 uur. Mocht me zelfs al met succes meten met piloten zoals Anthony Kumpen, Koen Wauters etc.. Doch ben ik zeker geen groot talent daar ik er veel te laat ben mee begonnen.
In het voorjaar van 2011 begon ik terug met fietsen om wat overtollige kilo's kwijt te spelen en fitter in de kart te zitten. Want hoewel veel mensen dit misschien zullen ontkennen, vind ik een kartingwedstrijd van 2 uur nog steeds fysiek lastiger dan een wielerwedstrijd van dezelfde duur. Je dient dus op en top te zijn.
Nadat ik steeds fitter en fitter werd op de fiets, kreeg ik de microbe terug te pakken. Ik begon in juli terug met het rijden van VWF-wielerwedstrijden en wil het dus zo volgend jaar af en toe terug proberen bij de liefhebbers in combinatie met de VWF.
In 2012 werden de verwachtingen niet geheel ingelost. De combinatie met de avondschool (Fiscale wetenschappen aan die HUB - die ik in juni succesvol afrondde) bleken niet gemakkelijk. Ik reed mijn eerste wedstrijd pas half augustus! Hierdoor was het in het begin zeer moeilijk om de volledige wedstrijd te kunnen uitrijden (het was 4 jaar geleden dat ik aan de start stond bij de Elite z.c.). Vooral in de eerste ronden had ik het vaak lastig. Onder het motto "De aanhouder wint" bleef ik verder trainen en naar het einde toe kon ik enkele wedstrijden uitrijden. Dit geeft me voldoende motivatie om er hard (zo hard een zelfstandig stagiair-accountant dit kan) tegen aan te gaan in de winter 2012-2013 en zo in 2013 een volledig seizoen te rijden. Wordt vervolgd...
In 2013 & 2014 werd er geprobeerd om bij de elite z.c. te rijden. Doch door enerzijds (2013) een te laat vastgesteld ijzertekort en anderzijds de bouw van een woning (2014), was dit een matig succes.
In 2015 heb ik besloten een stapje terug te zetten en opnieuw een basis op te bouwen bij de nevenbonden. Dit lukt voorlopig aardig met meestal een top -15 plaats. Ik hoop eindelijk eens een goede winterbasis te kunnen aanleggen in 2015-2016 om zo volgend jaar reeds te kunnen meespelen voor een overwinning en daarbij soms een wedstrijd te kunnen meerijden bij de elite z.c..
Andere leuke weetjes:
-Geboren: Dendermonde
-Woonplaats: Imde-Wolvertem
-Vriendin: ja
-Favoriete wielrenner: Frank Vandenbroucke, de enige echte VDB
-Mooiste wielermoment: overwininning bij de nieuwelingen in Aaigem. Na een ganse koers vooruit gereden te hebben, toch nog de sprint van een 75 koppig peloton winnen.
-Minst mooie wielermoment: de dood van Frank VDB
-Droomwagen: Ferrari 250 GTO
